بر امام مهربان خویش پناه آورده ام

سلام

خواهند اگر ببخشند از مجرمی گناهی

اول و را نوازند با اشک  سوز و آهی

 

دریای عفو جوشد،از اشک دردمندی

اوراق جرم سوزد ار آه صبحگاهی

 

اینجا گناه بخشند،کوهی به کاه بخشند

بیچاره من که با خود نابرده پر کاهی

 

با این که رو سیاهم،با این همه گناهم

مشتاق یک نگاهم    مولای من نگاهی

 

از من بود گناه زشت،از توست عفو زیبا

ای عفو از تو زیبا   العفو یا الهی

 

عمری گناه کردم ، دل را سیاه کردم

من اشتباه کردم  ، یارب چه اشتباهی

 ***

دامن آلوده  و روی سیاه آورده ام

گرچه آهی در بساطم نیست   آه آورده ام

 

هر چه هستم  ،هر چه بودم ، بر کسی مربوط نیست

بر امام مهربان خود پناه آورده ام

صل الله علیک یا علی بن موسی الرضاعلیه السلام

یاعلی 135

زیارت

سلام

به ظاهر زائرم اما زیارت را نمی فهمم

من بیچاره لطف آشکارت را نمی فهمم

تو از من بیشتر مشتاق دیداری و من حتی

به دل افتادن گاه و گدارت را نمی فهمم

زیارتنامه می خوانم دلم از نور لبریز است

"اگرچه گاه معنای عبارت را نمی فهمم"

تو پرواز مرا در اوج می خواهی و می دانی

من از بس در قفس بودم اسارت را نمی فهمم

به جای غربت تو ازدحام صحن را دیدم

غریبی! آه درد بی شمارت را نمی فهمم

به هر زائر سه جا سر می زنی، دلگرمی ام این است

زیارت نه ولی قول و قرارت را که می فهمم

(حسین عباسپور)

ان شاءالله نایب الزیاره هستم .

التماس دعای فراوان

یاعلی 135

آه

سلام

هیچ می دانی چرا جان را نثارت می کنم؟
تا یقین گردد تو را می خواهم از جان بیشتر

یاعلی 135