مقایسه

یه چند وقتیه که دارم سیر مطالعاتی استاد شهید مطهری رو ادامه میدم . 

هر بار که به یک سخرانی استاد می رسم ، شیوه بحث برام آشنا می زنه . 

یاد کسی می افتم که سعادت من و خیلی های دیگه بود که درکش کنیم . "حاج آقا مجتبی " 

شروع بحث با یک آیه قرآن یا یک حدیث ، بحث مدون و سلسله وار ، مرور مباحث گذشته ، شروع و فرود عالی و نهایتا جمع بندی و آخرش هم دعا .

نکته ی جالب توجه استاد مشترک هر دو استاده . "امام روح الله " 

خدا مرا عاقبت به خیر کند امسال !

سلام 

امسال که نه ، بهتره بگم شب بیست و سوم فهمیدم یتیم شدم . فهمیده بودم ها ، اما به قول خود استاد ، اون شب جز واردات قلبیه ام شد . اینقدر احوالاتم خراب بود که شب بیست و سوم رو با صوت آقا مجتبی تو شب بیست و سوم سال 88 گذروندم . البته با یه جمع خوب از شاگردهای حاج آقا تو اتاق صوت جلسه آبت الله جاودان . 

خدا رو شکر که همچون کسی چون آیت الله جاودان هست که برامون بگه بالحجه هر چند که یا ایها العزیز رو نخونه .

التماس دعا